Twee kwadijkleden verrast.

Donderdag 25 april.

Afgelopen donderdag kreeg ik mijn broer André en Gerry op bezoek uit Emmen. Hij moest nog wat ophalen van de toneelvereniging en omdat Emmen voor mij niet naast de deur ligt en te ver voor de fiets, kwam hij nog even bij mij langs. Kon ik gelijk nog even wat kopen voor zijn dochters baby, Amber, die in februari is geboren en aan hem meegeven. Jaap en Lida kwamen ook om wat mee te geven aan André. We zaten net aan een heerlijk kopje thee, toen er beneden werd aangebeld . Ik verwachtte eigenlijk niemand meer. Iemand van de gemeente vroeg of ik open wilde doen, want ze wilden naar binnen. Wat raar, dacht ik nog, die zullen toch wel een sleutel hebben van de entree. Maar ik drukte toch op de intercom, altijd bereid mensen te helpen, en ging weer zitten om verder te praten.

Even later werd er aan de voordeur gebeld, Verwacht je nog iemand ? , vroeg mijn visite. Nee, maar ja , ik doe toch open.

 

Een groepje van vier en vooraan met een envelop de burgemeester van Purmerend, Ellen van Selm . Verdwaasd vraag ik ze naar binnen, want er stond een frisse wind op de galerij. Iedereen binnen zit te lachen en ik begrijp nog niet wat er aan de hand is, tot ik de brief lees

, die begint met de tekst :

Geachte heer Tiepel. We hebben geweldig nieuws voor u.

Er is aan u namelijk een Koninklijke Onderscheiding toegekend !

De emoties komen dan boven en ik kan even niets zeggen door de brok in mijn keel. Als ik weer bij kom , kan ik de rest lezen en daarin wordt ik uitgenodigd om vrijdagochtend 09.15 uur mij te melden in het oude stadshuis op de koemarkt en van daaruit verdere activiteiten te ondernemen.

André en Gerry moesten dus helemaal niet iets ophalen bij het toneel en Jaap en Lida hadden inderdaad iets voor de baby, maar zaten dus ook in het complot om mij thuis te hebben. De burgemeester had de uitnodiging afgeleverd en vertrok naar nog meer decorandi. Ik zou haar weer zien in de trouwzaal van het oude stadshuis om kennis te maken met de andere decorandi en het verdere programma af te werken.

Even later gingen de complot-uitvoerders ook weg en begon ik te beseffen wat er was gebeurd. Nog een paar keer de brief lezen en ik dacht …morgen moet de onderscheiding natuurlijk opgespeld worden en waarop ?? Ik heb geen geschikte overhemden en ik besloot nog even een gepast overhemd te gaan kopen. Dus om een uur of vijf zat ik op de fiets . Gelukkig slaagde ik daarin.

Weer thuis heb ik lekker een pilsje uit de koelkast gehaald en met een lekker hapje erbij. Muziekje aan  “ Je krijgt die lach niet van mijn gezicht “ o.a

Vroeg naar bed en de wekker voor de zekerheid op half acht gezet.

 

Gelukkig gaat de wekker op tijd af en ga ik even lekker douchen. Om een uur of half negen trek ik mijn schoenen aan om op weg naar de Kaasmarkt te gaan. Lopend omdat ik niet weet wat er na de huldiging in de Purmaryn gaat gebeuren en dan niet met mijn fiets in mijn maag zit.

Ik kom droog en op tijd aan op de kaasmarkt.

Het stadhuis gaat open en ik wordt naar de oude trouwzaal begeleid, waar de andere decorandi  ( 10 in totaal ) zich ook komen melden. Ik zie zelfs een paar bekende gezichten. De burgemeester ontvangt ons met een koppie koffie.

Als iedereen gesetteld is , wordt aan ons gevraagd om zichzelf even te introduceren , zodat iedereen weet ,wie wie is en waarvoor we denken dat we een lintje krijgen.

Dan is het tegen tienen tijd om, begeleidt door Ellen van Selm, naar de grote theaterzaal van de Purmaryn te gaan, waar de uitgenodigde gasten op ons zitten te wachten.

Nou, daar gaan we dan . Laat maar gebeuren, wat er moet gebeuren, denk ik.

De rij decorandi zet zich in beweging en achter elkaar betreden we de grote zaal. Deze blijkt dus helemaal vol te zitten en onder luid applaus, gaan we het podium op , waar prominent twee stoelen naast elkaar zijn geplaatst en een spreekgestoelte. Oh jee, ik hoef toch ook geen woordje te zeggen voor die volle zaal ? Begeleid door André ( alle lintjesontvangers hebben een persoonlijke begeleider om samen het podium te betreden ) neem ik plaats op de eerste rij, waar de decorandi zitten.

Één voor één worden we met onze begeleider op het podium uitgenodigd, waar de burgemeester de officiële uitreiking verzorgt.

Gelukkig wordt ik al als tweede naar het podium geroepen en wordt er een foto van de thuisoverhandiging van de uitnodiging getoond. In het volle licht worden mijn activiteiten , waarvoor ik deze onderscheiding krijg , opgesomd en krijg ik de onderscheiding opgespeld op mijn gloednieuwe overhemd. Nog even op de foto en dan kan ik rustig gaan toekijken naar de overige uitreikingen.

Als iedereen geweest is, gaan we eerst met de burgemeester voor een groepsfoto naar de kaasmarkt. Daar worden we letterlijk in het zonnetje gezet om de foto te maken.

Daarna is het tijd voor het informele gedeelte met hapje en drankje in de foyer van de Purmaryn. Er zal worden getoost op de Koning en zal het Wilhelmus worden gezongen.

Hierbij dank ik dan ook Koning Willem Alexander, die het behaagd heeft mij deze onderscheiding toe te kennen.

In de foyer staan alle genodigden en we kunnen een hapje en een biertje nemen. Veel bekenden en ook mensen , die er eigenlijk voor een andere decorandus zijn, maar mij ook kennen, feliciteren mij.

Als ik net mijn eerste biertje nuttig , wordt ik aangemaand om hem snel te legen. Er staat me kennelijk nog wat te wachten in Kwadijk en daar staat zeker een tijd voor. Met André en Gerry ga ik naar de nieuwe parkeergarage onder het stadhuis. Ik had bij de uitnodiging een uitrijkaart gekregen en daar stond de auto. Ja ….en dan blijft de slagboom omlaag, wat André ook probeert.

Waarschijnlijk moest de kaart nog geactiveerd worden boven en Gerry gaat met het kaartje naar boven. We rijden even achteruit om twee auto’s achter ons door te laten , die het wel voor elkaar krijgen de boom omhoog te krijgen.

Gerry komt terug en zegt, dat ze hem voor ons omhoog doen. Eindelijk zijn we eruit en op naar Kwadijk. Er werd al gebeld waar we bleven, dus was er een tijdschema.

Bij de kantine aangekomen stond er een groep personen buiten het hek. Ik zag twee bekenden en de rest herkende ik eigenlijk niet. Misschien stonden ze op de bus te wachten, maar daar is geen bushalte.

We gaan naar binnen en daar wordt ik verwelkomd door wel bekenden. Home sweet home op mijn buitenverblijf.

Als we lekker zitten , komt de groep die buiten stond naar binnen , voorafgegaan door de burgemeester van Edam-Volendam. Ik snap er niets van, ik wordt toch niet dubbel gedecoreerd.

Maar dan wordt Jaap Bouwes totaal verrast. Jaap krijgt ook een onderscheiding. Daarom was er een tijdschema. Wij moesten er natuurlijk zijn , voordat de burgemeester kwam.

De groep, die buiten stond te wachten was er natuurlijk voor Jaap. Kinderen, kleinkinderen, zussen en verdere bekenden.

Heb je zomaar in één dag twee decorandi in de kantine.

Na de uitreiking door de burgemeester was het tijd voor champagne en werden er broodjes rondgedeeld om toch maar even een bodempie te leggen tegen de alcoholische drankjes.

Ik had  nu tijd om Jaap te feliciteren en samen op de foto te gaan. We konden ons nu ontspannen en het werd nog erg gezellig. Nadat bijna iedereen weg was , had Lida nog geen zin om naar huis te gaan en zijn we nog met z’n zevenen naar de chinees gegaan .

Zaterdag hebben Jaap , Lida en ik als echte vrijwilligers nog de kantine op orde gebracht.

Hierbij wil ik nog alle vrijwilligers , die al die jaren met mij samengewerkt hebben, bedanken. Ik krijg die onderscheiding ,maar zonder jullie allemaal had ik het nooit volgehouden, bedankt !!

En natuurlijk de initiatiefnemers , die deze onderscheidingen mogelijk hebben gemaakt. André, Gerry, Lida en Jaap en degenen, die jullie ondersteund hebben om gegevens te verzamelen,

Mijn grote dank en ik spreek ook namens Jaap, neem ik aan .

 

Harry, Lid in de Orde van Oranje-Nassau