Er is een echte Kwadijker heengegaan.
In de ochtend van 13 mei is Jaap Doets tijdens zijn slaap overleden. Velen zullen zich Jaap herinneren, al kwam hij de laatste paar jaar minder kijken. Voor degenen, die de laatste jaren lid zijn geworden, was hij niet zo bekend, maar zij zullen waarschijnlijk niet zo lang bij de voetbalclub blijven als Jaap.
Op een elftalfoto van het eerste uit 1949/1950 staat Jaap al afgebeeld. Hij speelde in 1959 ook in het kampioenselftal. Op een 1e elftal-foto uit 1966 staat hij nog steeds vermeld. Door een blessure moest hij noodgedwongen stoppen met voetbal.
Ik leerde Jaap kennen toen ik in 1976 bij de club kwam voetballen. Later hoorde ik van hem, dat hij mijn vader ook kende uit hun werkzame tijd op de scheepswerven in Amsterdam-Noord. Later werkte hij bij de Gemeente Zeevang.
Voetballen deed hij niet meer, maar hij was nadrukkelijk aanwezig op de club. Zo hielp hij met het rapen en in elkaar zetten van het clubblad, dat trouwens gestencild werd door o.a. zijn broer Dirk. Het was altijd feest, want Jaap hield er wel van om iemand op de kast te jagen en er zelf smakelijk om te lachen. Nadat het blad in elkaar was geniet en verdeeld over de bezorgers, kwamen de kaarten tevoorschijn om nog even te gaan klaverjassen en dat ging ook met de nodige humor gepaard, want Jaap beschouwde zichzelf als de beste klaverjasser. Tot een jaar of drie geleden was Jaap ook nog vaste gast op de klaverjasavonden.
Jaap was ook lange tijd consul en verzorger van de velden. Hij was dan ook erg boos, toen hij op zijn 70e van de KNVB vanwege zijn leeftijd geen consul meer mocht zijn. Wat dachten ze wel, daar. De velden werden ook door hem belijnd en heel keurig onderhouden.
Al met al was Jaap niet alleen met Janna getrouwd, maar ook met de voetbalvereniging. O jee, als er wat vernield werd of hem iets niet beviel, dan dreigde hij om met alles te stoppen en zijn er verscheidene gesprekken geweest om hem over te halen door te gaan.
Zijn vele werk als vrijwilliger bleef niet onopgemerkt, want op het 75-jarig jubileum van de club, werd Jaap benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau en was daar apetrots op en wij als club natuurlijk ook. Eerder in 1974 was hij het langst zittende bestuurslid ( 30 jaar ) wat hem van de club de titel, Lid van verdienste, opleverde en van de KNVB de Zilveren Bondsspeld. Jaap is ook nog erelid van de vereniging.
De laatste paar jaar werd het zelfs Jaap te veel om nog achter de krijtwagen te lopen en moest hij het noodgedwongen uit handen geven, ook zijn andere werkzaamheden moest hij aan een ander laten. Toch liet hij zich af en toe zien, al kende hij natuurlijk niet meer iedereen. Wel de krijtopvolgers en als zij bezig waren, kwam hij nog even buurten en lag de lach weer op ieders gezicht.
We zullen je missen Jaap, nog dikwijls aan je denken en natuurlijk zullen de sterke verhalen over je, aan de bar verder leven. Ook zullen we aan je denken als Feyenoord weer gewonnen heeft, want dan was je dag weer goed en kon je menig supporter van die andere profclub op stang jagen.
Veel sterkte gewenst voor Janna, Dirk en verdere familie en de familie Buurs, die een bijzondere band met Jaap en Janna heeft.
Namens het bestuur, Harry Tiepel